لاگوم

یه اصلاح یا بهتر بگم یه فرهنگی هستش توی سوئد که درکش کمی مشکله برای خارجی ها. بهش می گن"لاگوم". در اولین برداشت یعنی به اندازه کافی خوب. این فرهنگ یعنی اگر کاری داره انجام میشه هر وقت اون کار به حدی رسید که نیاز رو برطرف کرد دیگه کافیه و نمی خواد خیلی ایده آل گرا باشید و بخواهید اون کار رو با وسواس با کیفیت بالاتری انجام بدید. این فرهنگ توی دانشگاه ها هم هستش. بیشتر درسا نمره ندارن. قبول یا رد هستش. دیگه چی بشه بگن قبول قطعی- قبول یا رد. یادمه تو ایران ما سر0.5 نمره خودمون رو خفه می کردیم. این لاگوم اینجا دنیایی داره برای خودش. مثلا بر اساس همین فرهنگ اعتقاد دارند شما قرار نیست خیلی ثروتمند یا آدم خیلی خوبی باشید. همون متوسط کافیه. به همین دلیل هستش که مدارس استثنایی هم ندارند. اصلا قرار نیست کسی قهرمان یا ستاره بشه. توی اقتصادشون هم همینطوره. سیستمهای اقتصادیشون طوری هستش که تفاوت زیادی بین آدمها وجود نداره. عدالت اجتماعی بیداد می کنه. اینجا از ماشینهای آنچنانی که توی ایران حتی آدم می دید خبری نیست. همه متوسط هستند و جالبه که فرهنگ شده این لاگوم و راضی هستند همه. البته این موضوع مشکلاتی رو هم در پی داشته. مثلا توی اقتصاد این نوع نگاه منجر به یه جور یکنواختی و تدریجا رکود میشه. اقتصاد امروز نیاز به کارآفرینی و آدم هایی که داره که بتونند متفاوت باشند و این موضوعی هستش که خود سوئدیها هم بهش رسیدند الان در سطح دانشگاه ها و دولت خیلی دارند تشویق می کنند متخصصین رو برای کارآفرینی. البته جذب مهاجر متخصص از سایر کشورها هم می تونه براشون مفید باشه. آخه مهاجرها انگیزه بیشتری برای کارآفرینی و تحول دارند. اونا می خوان زندگی شون نسبت به کشور خودشون متفاوت و بهتر باشه و این انگیزه خوبی برای کارآفرینی هست. تو دنیا هم این روند قابل مشاهده است. موفق ترین شرکتهای دنیا مثل گوگل و اینتل توسط مهاجرین راه اندازی شدند و خصوصا ایرانیهای مهاجر.